Mózgowe Porażenie Dziecięce - leczenie
Mózgowe Porażenie Dziecięce (MPD) nie jest chorobą ale następstwem uszkodzenia centralnego układu nerwowego (CUN). Obecnie nie ma możliwości całkowitego zapobiegania lub wyleczenia MPD ale jest wiele interwencji (metod leczenia i terapii), które mogą pomóc zmniejszyć następstwa uszkodzenia CUN i poprawić jakość życia osoby z MPD.
Na tą chwilę znamy tylko czynniki ryzyka ale nie znamy przyczyn MPD więc jeśli w ogóle chcemy coś mówić o profilaktyce MPD to tylko w kategoriach eliminacji czynników ryzyka i zmniejszania stopnia MPD czyli interwencjach wprowadzanych bardzo szybko u dzieci z grupy dużego ryzyka, które zmniejszają skutki uszkodzenia CUN.
Leczenie mózgowego porażenia dziecięcego
Współczesny zakres interwencji (badań, terapii, form leczenia) jest dość bogaty. Jednak każde dziecko należy traktować indywidualnie i dobrać formy terapii i leczenia do jego potrzeb i problemów biorąc pod uwagę czynniki osobowe i środowiskowe.
Na poniższych wykresach chciałabym pokrótce przybliżyć najczęstsze interwencje wykorzystywane w leczeniu MPD. Jest to dość ogólny zarys i obszar pracy poszczególnych członków zespołu terapeutycznego.
Najważniejsza w leczeniu jest współpraca wszystkich specjalistów i długofalowe planowanie terapii.
LECZENIE NIEINWAZYJNE
LECZENIE INWAZYJNE
Leczenie inwazyjne, często nieodwracalne lub niosące ze sobą pewne zagrożenia powinno być bardzo dobrze zaplanowane. Zarówno w kontekście doboru metody leczenia do potrzeb indywidualnego pacjenta jak i przygotowania dziecka do zabiegu i opieki po zabiegu. Leczenie inwazyjne może wiele zmienić, ale tylko jeśli będzie wdrożone w proces kompleksowej terapii danego dziecka a nie traktowane odrębnie jako „lek na całe zło”.
LECZENIE WSPOMAGAJĄCE I ALTERNATYWNE
Dostępny jest również szeroki wachlarz terapii wspomagających i alternatywnych, które często w znaczący sposób wpływają na stan pacjenta. Należy jednak pamiętać, że te formy terapeutyczne, mimo że niosą ze sobą pewne korzyści nie mogą być traktowane jako leczenie wiodące.
Bardzo często w doborze metod leczenia kierujemy się klasyfikacją GMFCS (choć stan motoryczny dziecka jest tylko jednym z wyznaczników). Poniżej przedstawiam przykładowy schemat postępowania związany z GMFCS. Niestety w praktyce nie jest to tak proste i przejrzyste 🙂
Jestem fizjoterapeutką i terapeutką zajęciową i może powinnam dokonać także podziału tych dwóch profesji na metody czy koncepcje pracy, ale nie zrobiłam tego celowo. Uważam, że każdy profesjonalista ma pewien zakres narzędzi, które wykorzystuje w swojej pracy i to on powinien decydować o doborze środków terapeutycznych odpowiednich do potrzeb swojego pacjenta. Nie powinniśmy leczyć tylko daną metodą, ale dostosować całą naszą wiedzę i umiejętności do indywidualnych potrzeb danego dziecka, aby jak najbardziej mu pomóc.
Chciałabym także podkreślić, że bez względu na to jaka metoda czy koncepcja pracy jest nam najbliższa powinniśmy szanować badania naukowe, zalecenia WHO i osiągnięcia innych profesji. Tylko współpraca całego zespołu pozwoli nam uzyskać najlepsze możliwe efekty.
Usystematyzowanie możliwości leczenia MPD jest bardzo trudne, jeśli w ogóle możliwe 🙂 (zawsze komuś czegoś zabraknie) więc jeśli coś pominęłam lub skategoryzowałam inaczej niż uważacie to bardzo proszę o podzielenie się opinią w komentarzu.
